КУЌА

КУЌА

Есен

Стара куќа. Стар мебел. Полумрак. Вања и Саша седат на каучот и пушат цигари.

ВАЊА: Ќе се преселам со Лејла и децата.
САША: Повели?
ВАЊА: Што мислеше ти?
САША: Дали планираше некогаш да ме известиш?
ВАЊА: Мислев дека си претпоставил...
САША: Да, да го ебам,Саша, нема ни да му кажеме.
ВАЊА: Сигурно, ти не си мислел...
САША: Мислев.
ВАЊА: Луд си.
САША: Другар, јас последните неколку месеци бев со Дедо, се договоривме дека јас ќе се преселам овде.
ВАЊА: И јас разговарав со него. Се договоривме.
САША: Немој да ме заебаваш.

Вања се смее.

САША: Не е смешно.
ВАЊА: Изнајмувам еднособен стан со жена и две мали деца.

Тишина.

ВАЊА: Зошто се лутиш? Немој да бидеш дете.
САША: Имам скоро триесет години и живеам со тетка ми која ме мрази. Нема работа и мислам дека никогаш нема да имам свој стан. Мислам дека е нездраво, физички, психички и духовно, да живееш со тетка која те мрази. Ете затоа се лутам.
ВАЊА: Најди работа. Пресели се.
САША: Знаеш и сам дека не ми е лесно. Изгубив седум години од животот. Се трудам.
ВАЊА: Биди трпелив.
САША: Чекај малку, нема ни да разговараме за ова?
ВАЊА: Мали, најмногу те сакам на светот, ама не си рационален.
САША: Како не те срам?
ВАЊА: Мајки ми, не може да се разговара со тебе. Една секунда чиста радост, следна - бесен лудак.
САША: Знаеш и самиот во какви срања сум. Ова многу би ми помогнало. Не можам да дишам во нејзината куќа.
ВАЊА: Ни јас не можам да дишам во тој мал стан.

Тишина.

САША: Ако ја земеш продавницата, ќе имаш доволно пари да се преселиш во поголем стан.
ВАЊА: Не ми паѓа на памет!
САША: Немој да бидеш говедо!

Вања се смее.

ВАЊА: Имам деца, не сакам да бидам подстанар.

Тишина.

САША: Како не разбираш...
ВАЊА: Не си центарот на светот, не ти е најтешко.
САША: А што ќе биде со мене?
ВАЊА: Да му ебам мајката, се однесуваш како дете. Јас работам од шеснаесет години. За разлика од тебе, не завршив факултет, ниту трошев време на глупости.
САША: Точно, не трошеше време на глупости, затоа морав јас да поминувам време со дементен дедо.
ВАЊА: Ти благодарам за тоа. Да го ебам, мора ли да се караме за еден ебан стан? Ќе најдеш работа брзо, ќе ти помогнам.

Тишина.

САША: Нормално.
ВАЊА: Ете, да го ебам јас... Ајде дојди да те прегрнам.

Саша му приоѓа, се прегрнуваат.

ВАНЈА: Што се замолчи?

Саша прди.
Се смеат.

ВАЊА: Немој да бидеш одвратен.

Тишина.

ВАЊА: Сега ќе дојде Црни.
САША: За него сум мртов.
ВАЊА: Така и треба.

Се смеат.