Развив стравови низ кои мора да се протнам
за да земам примерок од твојата болка,
да ја истражам,
и конечно нарекувајќи те море умор,
да ја расеам во тебе урната со пепел
од овој растлеан ден што си оди.
Јас знам дека твоето лице
ќе истече од рацеве,
и дека некогаш, некаде ќе те најдам
во снеговите што доцнат.
Ќе мирисаш на раѓање,
ќе те земам без плач,
и ќе те одгледувам
до следното губење.
