Анка Жагар (Замост во Горски Котар, 6 јули 1954), хрватска поетеса. Дипломирала југословенски јазици и книжевности и компаративна книжевност на Филозофскиот факултет во Загреб. Работи како библиотекарка во Загреб. Таа е една од најважните современи хрватски поетеси; Го добила Горановиот венец за поезија во 1994 година. Дела Отидов и... заборавив сè, Загреб 1983. Онаон, Загреб 1984. Земјанки во сон, Загреб 1987. Бесшумно бело, Загреб 1990. Небнице, Загреб 1990. Гуар, животно од роса, Загреб 1992. Замолчување на изворот, Загреб 1996. Мала проза со која дождот се враќа кон небото, Загреб 2000. Стварници, немирна површина, Загреб 2008. Крта е мојата прва ноќ, Загреб 2012. Пеј ги разликите на тивкотипките, Загреб 2015. Некои од нејзините дела беа преведени од хрватски на полски во нејзината антологија од 1996 година „Żywe zrówna“ од полската писателка и преведувачка Ључја Даниевска. Награди 1994: Горанов венец 2009: Награда Иван Горан Ковачиќ, за збирката песни „Стварници, немирна површина“ 2017: Литературна награда „Стипан Билќ-Прчиќ“, за збирката песни „Пеј ги рзликите на тивкотипките“
Не буди се, тишино не буди се, тишиноспиј, те пресликувамна ноќната страна од стеблото на пченкатакако што се озрнуваш во ништотоне буди се, спиј тишино, спаси ги мои...
