Запрашаниот ум, не е секогаш и загрижен ум.
Насмеаниот лик, не е секогаш и весело срце.
Меланхоличните природи, не се секогаш тажни природи.
Воздржаните зборови, не навестуваат отсуство на љубов.
Погледите, не се секогаш присутни онаму каде што гледаат.
Денови на љубовта!
Создавај такви денови!
Исполнувај ги деновите со љубов,
тие остануваат трајни, и во сеќавањето и во чувствувањето.
Но, не заборавај ја љубовта и во ноќите кога осаменоста се чувствува посилно,
не заборавај ја, кога осаменоста настапува полесно,
не заборавај ја, кога осаменоста е поблага, но и кога е поостра,
и тогаш имај ја љубовта како надеж, како закрила.
Излегуваат мечтите на балконот,
и оттаму ги гледаат далечните пространства,
потенцијалните места каде би можеле да престојуваат.
Тие имаат и начини како до таму да стигнат,
бидејќи патуваат со она што е немерливо.
Тие патуваат со мислата,
а мислата не се противи на тоа патување со нив.
Мечтите не се исто што и заблудите,
мечтите не се исто што и празното сонување,
мечтите се разбудување и поттикнување на силите и креативноста во човека.
Човек во себе носи далечни пространства.
Сузи Тенева е родена во Скопје. Дипломира на Институтот за филозофија при Филозофскиот факултет во Скопје. Магистерските студии ги завршува на истиот Институт на тема: „Кантовото разграничување меѓу убавото и возишеното“. Докторира на Институтот за филозофија на тема: „Гадамеровата херменевтика во естетиката на XX век“. Се занимава со истражувања од областа на естетиката. Досега има објавено две дела, „Кантовото разграничување меѓу убавото и возвишеното“ (Скопје: Аз-Буки, 2011) и „Мисли и зборови“ (Скопје: Антолог, 2014).
