ко ламја или светица во очај,в лице ти заривам нокти со клопот и врнежко кикот в окноил стрвен стршленте бодам в грлода исцедиш песна,да растуриш говор,и со немудра силате сечам ем попреку ем надолжда искрвавиш слово против мојава клетва!а ти стани, не оставај меда тонам ко разум в петица,ко светла точка во квечерина,ко необрана есен
Read More >